Το μοναστήρι αυτό που παλιά βρισκόταν 10'- 15' πορείας έξω από την Άρτα, σήμερα - διαλυμένο πια - είναι ασφυκτικά περικυκλωμένο από κατοικίες στο Ν.Α. τομέα της πόλης, στο Πετροβούνι. Κατά τον Σεραφείμ κτίστηκε το 14ο αιώνα στη θέση αρχαίου ναού της Άρτεμης ή της Αθηνάς. Το 1977 ανακατασκευάσθηκαν τα κελλιά και τι 1808 κτίσθηκε ο περιβολότοιχος.
Τα κελλιά πυρπολήθηκαν το 1821 και ξανακτίσθηκαν το 1836, ο δε ναός καταστράφηκε κατά την επανάσταση του 1854 και ανακατασκευάσθηκε το 1856. Το μοναστήρι είχε πολλά έσοδα και -όπως αναφέρουν οι πηγές - στα χρόνια της τουρκοκρατίας πρόσφερε 10.000 γρόσια ετησίως για τα σχολεία της επαρχίας Άρτας και Πρέβεζας. Το 1696 το μοναστήρι - όπως και όλη η Άρτα - λεηλατήθηκε απ' τους επιδρομείς του πειρατή μπέη της Μάνης Λιβέριου ή Λιμπεράκη Γερακάρη.
Ο ναός - μονόκλιτη ξυλόστεγη βασιλική - μόνο στην κόγχη του ιερού έχει γραπτή διακόσμηση. Τρεις φορητές εικόνες του τέμπλου, έγιναν το 1842. Απ' τα κειμήλια του ναού σπουδαιότερο είναι η παλαιότατη ασημοστόλιστη εικόνα της Παναγίας που, κατά την παράδοση, φανερώθηκε σ' αυτό το χώρο θαυματουργικά, κι απ' αυτό πήρε την προσωνυμία Φανερωμένη.
Τα κελλιά της Β. πτέρυγας μετατράπηκαν το 1951 σε γηροκομείο, το οποίο μετά την πρόσφατη ανακαίνιση και επέκταση αποτελεί στολίδι στη γύρω περιοχή.
Το ξεχωριστό καμπαναριό είναι περίτεχνο.
Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Παναγία και στην Αγία Τριάδα. Πανηγυρίζει δε του Αγίου Πνεύματος.