Ιγνάτιος Γ' Τσίγκρης (1958-1988)

Γεννήθηκε στα Μέγαρα στις 13 Φεβρουαρίου 1911. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 12 Ιουνίου 1933 εκάρη μοναχός και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους διορίσθηκε ιεροκήρυκας του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Μοναστηράκι Αθηνών.

Tην 1 Ιουνίου 1934 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και στις 19 Απριλίου 1942 πρεσβύτερος και αρχιμανδρίτης από τον Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Ιάκωβο Βαβανάτσο, στην Μητρόπολη του οποίου υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας και στρατιωτικός ιερέας.

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1958 εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης. Εργάστηκε με ζήλο και στοργικό ενδιαφέρον σε όλους τους τομείς της ποιμαντικής του δράσεως. Με δικές του ενέργειες ανεγέρθηκαν 10 ενοριακοί ναοί, πολλά παρεκκλήσια και εξωκλήσια, καθώς και το κτήριο του Πνευματικού Κέντρου (τότε Οικοτροφείο Θηλέων) της Ιεράς Μητροπόλεως.

Σπουδαίο έργο για την εποχή ήταν η ίδρυση και λειτουργία δύο εκκλησιαστικών κατασκηνώσεων αρρένων και θηλέων στις περιοχές Ρετσιανών και Άνω Αθαμανίου αντίστοιχα. Δια της επίπονης εργασίας του συνέβαλε πολύ στην θρησκευτική και ηθική εξύψωση του ποιμνίου του σε χρόνια δύσκολα και κάτω από αντίξοες πολλές φορές συνθήκες, δια του κηρύγματος του θείου λόγου, της τακτικής επισκέψεώς του στα δύσβατα χωριά της επαρχίας του.

Το 1966 επισκέφθηκε το Πατριαρχείο Ρωσίας προς προσκύνηση του τάφου του Αγίου Μαξίμου του Γραικού του εξ Άρτης καταγόμενου και με δική του μέριμνα ανακηρύχθηκε επίσημα (31 Μαΐου 1988) να τιμάται ως τοπικός μας  άγιος. Ο  Ιγνάτιος Γ΄ υπήρξε ικανός ιεράρχης, με σεμνό ήθος, άρτια θεολογική κατάρτιση και αφοσίωση στην Εκκλησία.

Μέχρι την τελευταία του στιγμή δεν έπαψε να δέχεται και να προσεύχεται για όλους με αγάπη και να νουθετεί στον αγώνα της ζωής. Ο Κύριος του επιφύλαξε ιδιαίτερη τιμή καθώς τον κάλεσε κοντά Του, την ίδια ώρα που ο Ίδιος άφηνε την τελευταία Του πνοή επί της γης, την ώρα της αποκαθηλώσεως την Μ. Παρασκευή του 1988.